ستارگان دوکوهه

آماده کردن بستر برای ظهور و زمینه سازی برای ظهور؟ چقدر به این معقوله فکر کرده ایم؟ . در کشوری زندگی می کنیم که متعلق به آقا صاحب عصر و الزمان (عج) هست .ادعایمان بسی زیاد و اعمالمان؟؟؟!!! در کشوری زندگی میکنیم که پر از مدعی و پر از عاشقان آقا !! کشوری شیعه و مدعی اسلام ناب محمدی . اما از حق که نگزریم کمی به جامعه و محیط اطراف که نگاه کنیم .این نظریه فقط ادعا میباشد . بی تعارف عرض کنم . همین ماه مبارک رمضان که گذشت ، چقدر روزه خواری در ملاء عام ؟ چقدر حرمت شکنی؟ چقدر گناهان مشهود در کوی و برزن ؟ در حالی که مدعی زمینه ساز ظهور و مدعی اسلام پاک و اسلام ناب محمدی هستیم . در گوشه ای از همین سرزمین که وقف آقا شده است ، در کنار دریا و ساحل مردان مرد نمایی میبینیم که بی محابا و بدون حیا با شلوارک و پیراهن آستین رکابی با زنانی همچو عروسک بزک کرده در دریا و ساحل مشغول بازی و تفریح و شنای دسته جمعی هستند و ما ساکتیم و نظاره گر !!!!!امر به معروف و نهی از منکر کجای زندگی ما قرار دارد ؟ یا کجای وظایف ما قرار گرفته است؟ در حالی که مسئولین بی مسئولیت آگاه و بصیر به این ناهنجاریها و هنجار شکنی ها هستند . در حالی که مدعیان و ناهیان چشم خود را بروی این صحنه ها میبندن . یاد بسیجیان و بچه حزب الهی های دهه 60 می افتیم که به بی ترمز معروف شده بودند .  . نکند با پیشرفت علم و تکنولوژی آنها هم سیستم ترمزشان را به ای بی اس مجهز کرده اند؟؟!! جمعه ها ندبه میخوانیم و دعای فرج و ظهور؟!!! در حالی که در اطراف ما و نزدیکی ما گناهان مشهودی صورت میگیرد و ما بعضا بی تفاوت از کنار آنها عبور میکنیم!!!! در حالی که جلو گیری از گناهان موضوع مهمی نیست و بعضا برخورد با آنها لقب امل و یا متحجر را در پی خواهد داشت . چگونه میتوان مدعی ظهور بود؟ آغاز زندگیمان را در شب میلاد ائمه اطهار (س) قرار میدهیم و گناهان فراوانی که در این شبها انجام میشود را نادیده میگیریم!! ما مدعیان صف اول هستیم اما در عمل در انتهای این ادعا قرار داریم !!چگونه از خود خجالت نمیکشیم و با وجود این همه گناه و این همه کوتاهی ادعای مهدوی بودن داریم . ما فقط به این خوشیم که جمعه بیاید و ندبه بخوانیم و جمعه برود و حسرت و غم بکشیم؟ آیا منتظر یعنی این؟