ستارگان دوکوهه

اینجا جزیره ایست که دریا هیچ وقت نامه ای به آدرسش پست نکرد..

اینجا جزیره ایست که با هر طلوع و اولین تور پرستویی عاشق را صید میکرد..

اینجا مردان بسیاری به اوج بندگی و دلدادگی رسیدند..

و من بعضی وقتها به آرامی کنارشان می نشستم و دردهای مشترکمان را گریه میکردیم..

اینجا سراغ دریا را باید از گوشه چشمان این مردان گرفت..

من از مردانی میگویم که دریا در برابر چشمانشان قطره اشکی مینمود..

و موج در چشمان این مردان با طلوع صبح به ساحل آرامش می رسید...

یاد شبهایی که قطرات اشک تنهاییم را زنده کرد...

شبهایی که تنهاییم دریا را زنده می کرد...

و من اینک خسته ام ...

خسته تر از همیشه...

امشب زود بخواب می روم تا ابرها بر چشمانم ببارند..

 آنقدر ببارند که تنهاییم را معنا کنند...

پ  ن 1 : پرواز نمیدانم و پر می خواهم..:

پ ن 2 :ماه شو در آسمان شبم/ موج شو در میان تب و تابم/ یک سوال کوچک/ کی میچکد از چشم ترم؟.