ستارگان دوکوهه

 

هر جا که قدم برمی داشتی ترنم خوش دلداده بود..

هر جا که می رفتی شمیم خوش وصل به مشام می رسید..

در چهره یکا یک یاران می شد نور خدا را دید.

.آنان مردان شب زنده دار و بندگان گریه های نیمه شب بودند..

.آری بندگی و اخلاص آنها نیمه شب و در سنگرهای حاشیه کرخه، کارون ، و اروند دیدنی بود.

آنان از سرخی لوله تیر بار دشمن نهراسیدن و سرخی خون خود را به بهای بهشت دادند....

.خدا میداند که چه توفیقی به خوبان عطا کند...

توفیق شهادت..

.آنان در کارزار بانگ الله اکبر سر میدادند و شجاعانه هجوم می بردند ولی در سنگر و ماوای خویش خالصانه و با تزرع ذکر یا زهرا(س) و یا حسین(ع) بر لب داشتن..

.آنها اگر تکه تکه هم می شدند صدایی جز یا زهرا(س) و یا حسین(ع) بر لب نمیراندند...

این فطرت برگرفته از عنایات خدای جسم و خدای روح بود..

.سنگری که جهت حفاظت جسم بود محل پرواز روح می شد..

کجایند سنگر نشینان بی مدعا؟..

کجایند