ستارگان دوکوهه

غروب که می رسد به عکستان نگاه میکنم...

دلتنگ می شوم دلتنگ..

گوشه ای از پنجره انتظار را باز می کنم...و اشک...

کاش بودید و آهسته در گوشم میگفتید که می گذرد...

کاش برگردد دوباره آن روزها...

روزهایی که لبخند عاشقی بر لبان شما ماند و حسرت در دل من....

تا کی از غم دوری بنالم؟...

نمی دانم چرا دنیایم سوت و کور است....

 سرد و بی روح....

پر از تنهایی و غصه...

به شما نیاز دارم...

به دلهای پاکتان..

به لبان متبسم تان...

هستم و هستید..

من در این دنیای خاموش....

 و شما روشنگر راهی تاریک...

عشق و صداقت را جز از شما ندیدم...

حتی یک لحظه...

محبت را جز از قلب شما ندیدم..

حتی ذره...

 یاریم کنید تا معنا کنم عشق ماندگار را..

.نقطه سر خط....

دلتنگی مرا دیوانه کرد..

امشب باز هم نوشتم...

از سر دلتنگی و حسرت...

 نوشتم تا نوشته باشم درد دل را...

شما رفتید از زمین تا نگاه عاشقانه..

من و بغض شبهای دلتنگی در گلو.

.یاد شما مرا به خاطرات برد..

اشک چشمانم به یاری بغض آراممم میکنند..

آرام..