ستارگان دوکوهه

 

یاد شبهای جبهه ..

یاد بیابانهای جنوب که در شامگاهان عطر و بوی خاصی می گرفت..

یاد شبهای جمعه و دعاهای کمیل ..

یاد آنهایی که جبهه را آسمانی کردند ..

یاد آن هوای شرجی و معطر.. 

یاد سادگی یاد دلدادگی  ...

 یاد آنان که شهادت را قدر دانستند ...

همانهایی که در شبهای نورانی بار سفر بستند ...

یاد آنان که بدیدار معشوق شتافتند ...

همان پرندگان عاشق که دنیا برایشان همانند قفسی تنگ و تاریک بود ...

همانها که چهره و سیمای نورانیشان دنیایشان را ترسیم میکرد ...

همانان که آغوش رب العالمین برویشان باز شد ...

و مایی که مانده ایم و تا قیامت ناله سر می دهیم و حسرت می کشیم ......