ستارگان دوکوهه

 

شهدا در بهار ترانه عروج سر دادن...

همچو آهوان گریز پای از معبر دنیا عبور کردند....

غزل خوان از زردی به سبزی جاودانه رسیدند...

جایشان خالیست کمی هم یاد یاران باشیم....

هنوز سبوی شهادت خالی نگشته....

هنوز عطش می فرو کش نکرده...

شهدا... شهدا... و باز هم شهدا....

این ولی نعمتان سرزمین ما...

این ماندگاران موطن ما..

.این یادگاران دلیر مردی و شجاعت و لیاقت....

شهدا همانند ما بودند.

اما برای استقلال و دفاع از سرزمین ما و برای حفاظت از جان و مال و ناموس ما دنیا را سه طلاقه کردند...

آنان برای آخرین بار که می رفتند، خبر داشتند از آخرین وداع خود...

آنان فرزندانشان را .

.جگر گوشه هاشان را..

.نور دیده هاشان را....

عزیزانشان را در آغوش گرفته و نغمه جدایی سر دادند....

آنان سبکبال پرواز کردند.

پروازی که نشانه هایش را دیده بودند..

شاید هم به آنها گفته شده بود..

که این آخرین سفر شماست...

این سفر... سفر آخرین شماست...

.اما آنها که عشق را دیده بودند و با معشوق مانوس شده بودند...

بجز او هیچ نمی دیدند...

شهدا با عروج جاودانه شان و با مقاومت مثال زدنیشان در مقابل تمام دنیا ایستادگی کردند

و نوید آزادی و آزادگی را برای ما به ارمغان آورذدند....

امروز بر ماست که فراموش نکنیم سرافرازیمان را مدیون خون پاک و مطهر شهدا هستیم....

و چه زیباست که یاداور حماسه های ماندگار شهدا باشیم..

محمد جواد نوشت: تقدیم به فرزند شهید....................................