ستارگان دوکوهه

چه زیباست عاشقانه قلم زدن.

چه زیباست نقش دل را بر پیکره کاغذ بی جان زدن....

زیبایی آنگا هست که دلت می خواهد آسمان را به زمین پیوند بزنی

و عرشیان را به فرشیان و فرشیان را به عرشیان نزدیک کنی...

آنگاه که حس میکنی میتوانی از زمین به آسمان برسی دیگر پای ماندن در زمین را نداری..

از دل و جانت مایه میگذاری. تا بتوانی تمام هنرت را در این راه خرج کنی..

تا هدیه کوچکی باشد برای بارگاه الهی..

برای میعادگاه عاشقان و دلدادگان.

 ای کاش ما هم میتوانستیم در این راه عاشقانه همراه شویم.

اما افسوس که نمیدانستیم باید با دلدادگی پای به حریم یار نهاد 

پای به عرصه عشاق گذاشت.