پيام

محمد جواد س
92/3/11

+ *بهانه کودکي*اي کاش هنوز خانه پدري بود.حوض آبي وسط حياط و گلدانهاي شمعداني اطرافش .ماهي هاي گلي درونش.بوي نعناي آش نذري مادر.قاچ هاي هندوانه سرخ و شيرن تابستان که تمام لباسمان را خيس مي کرد.شبهاي تابستان و پشت بام.خوابيدن درون پشه بند .پارچ آب يخ و کاسه سفالي آبي رنگ.نگاه کردن به آسمان پر ستاره و مالک شدن يک ستاره. عشق پريدن از روي جوي آب ...

هيئت عزاداران 12امام 93/10/1

..صف بربري و خوردن عصرانه روي تخت چوبي کنار حوض. پنير و گردو و استکانهاي کمر باريک.هياهوي بازي هفت سنگ و عجله براي چيدن سنگ ها.نمناکي خاک کوچه پس از آب پاشي مادر.. آستين هاي گشاد و زانوان پاره و زخمي..زمستانهاي سرد و برفي و يخبندانهاي کوچه و سرسره بازي ..گرماي بخاري نفتي و مور مور شدن دستها و ها کردن به آنها......

.توپ پلاستيکي و شکستن شيشه همسايه .ودير وقت رفتن به خانه و درد جاروي مادر بر بدن .جارويي که براي تنبيه شديدتر برعکس بدست ميگرفت..اينها همه بهانه است . دلم براي کودکيم تنگ شده....پ ن . شيطون خودتي همبلاگي . دي

خونه اما هرچي هست خونه ي خاطره هاست.توي اين خونه به دنيا اومدي توي اين خونه داري پا مي گيري يه روزم مثل پدربزرگ بايد توهمين کوچه ي بن بست بميري

چقدر زيبا بود... يادش بخير :-D

http://draref.net/

مرسي

دلمان بسي برايتان تنگ شده حاجي

دلمان بسي برايتان تنگ شده حاجي - *خون شهدا*

بله کجايي خاطرات...تا اونجايي که ما خبر داريم مادرشما خدا بيامرز به شما نازک تر از گل نميگفتن چه برسه به جارو برا تنبيه.کسي جرات نداشته به ته تغاري مادربزرگ چپ نگاه کنه