پيام

محمد جواد س
91/9/20

+ در شبانگاهان وقتي ابرها بسيار گريه کردن و باران بند آمد . بادي وزيد و ابرها را به کناري برد . دو ستاره نزديک به هم نمايان شد . دو ستاره اي که همچو گوهري درخشان در آسمان بودند . دو ستاره که هر يکي بر ديگري درخشنده تر بود . نگاهم را به آسمان دوختم .. در خيال خود دو عاشق را ديدم که يکي به ديگري چشمک ميزد .

ثانيه ها... 92/1/9

دو ستاره که فاصله چنداني از هم نداشتند . در سياهي شب نور پر فروغشان درخشنده تز از مابقي ستارگان بود . سر بلند کردم ستار ها را تماشا ميکردم و با خود مي گفتم که چقدر اين دو عاشقند . چقدر نزديک به هم . ستارگان را رصد کردم . عضو دب اکبر و دب اصغر نبودند . ستارگان بادبادکي هم نبودند آرش هم نبود . ناگهان يکي از ستاره ها چشمک زنان از ديگري دور شد و

من يقين پيدا کردم که آن ستاره جدا شونده ستاره نبود بلکه هواپيما بود و به ستاره ميماند . اينجاست که پيامرسان جاي خوبي براي فيد زدن مي شود .

سلام جناب سلماني :)

عليکم السلام :)

خدايا ااااااااااااااااااا ! :))

آقاي محمد جواد چقدر زيبا گفتيد ، توي يه لحظه چنان محو احساس عاشقانه شما نسبت به اين دوستاره شدم که .......:) اما خداييش آخرش رو خيلي قشنگ گفتين ، براي اولين بار بود که اينطوري قهقهه زدم

:))))) عجب . البته دوستان عادت دارند به اين افياد ( جمع فيدها ) بنده . شما هم عادت ميکنيد ددييييي

آخه شما که نديدن حال منو ، توي درياي احساس عاشقانه غرق شده بودم ، کمرم هم از صندلي فاصله گرفته بود ، چون همه نگاهم با سرم نزديک مانيتور و با شوق و فراوان تک تک کلمات رو دنبال مي کردم ، انگار قرار بود يه اتفاق خوبي بيوفته ،حتي سنگيني سرم يعني چونه ام که رو کف دستام جا خوش کرده بود رو احساس نمي کردم که آخرش .... و من محکم به عقب ، يعني به صندلي پرت شدم :))

:)))))))))))

u[f!