ستارگان دوکوهه

و تو را با اشکهایمان بدرقه کردیم.گویی که هم اکنون به پروازی جاودانه رهسپار شدی.....و تو چه زیبا زیستی..براستی که حیاتی زیبا...فرجامی چنین زیبا بدنبال خواهد داشت...و اکنون بایستی خانه ات زیارتگاه عاشقان باشد..همانگونه که عاشقانت و دوستدارانت آن را با یاد حضور تو گرم و شاعرانه و عاشقانه و تابناک نگاه داشته اند   آری صحرا صحرا شقایق در مزار کوچک تو جوانه زده است...تو در دل جانهای عاشق و وجدانهای بیدار شور سبز زندگی و مظهر جاودانگی هستی.  آری کدامین عاشق به عشق شما مبتلا نیست؟کدامین دیده به راه شما نمناک نیست؟اشک و غم ما را رها نمیکند..و با اشکهایمان سر سفره محبت شما نشسته ایم. چون مانمک پرورده شماییم. این عشق و این شور با شیر مادر در جان ما وارد شده..و اینگونه هست داستان آسمانیان و جاماندگان.

لحظه تحویل سال کنار مزار شهدا .این لاله های عشق صفایی دیگه داره.