ستارگان دوکوهه

تو چراغ سوزان و فروزان نیمه شبهای دلتنگی ما بودی.

تو غبار غم و غربت از جان بی قرار ما می زدودی.

تو با هر ل ب خ ن د ت .

ای نازنین

زیباترین دریچه عشق و امید را به روی ما گشودی.

تو سرسبزترین فصل رویش و شکوفایی ما بودی.

اینک از آن دیار سبز

با دامنی گلرنگ .

به روی دنیای ما ل ب خ د می زنی

و طراوت بی کران بهار جاودانگی را

به روی شاخسار پژمرده حیات ما پیوند می زنی.